به گزارش پایگاه اطلاع رسانی دفتر مشارکت های مردمی و مسوولیت اجتماعی سازمان حفاظت محیط زیست، صادق رودشتی، خود را "شکارچی قدیم و حامی محیط زیست جدید" می خواند و ابراز امیدواری می کند که فرهنگ خوب بودن میرشکار ازبین برود.

رودشتی می گوید: برای من جا نیافتاده بود که بد است جان یکی را بگیری؛ احساس می کردم هر چه بیشتر شکار کنم خوب است و من آدم خوبی هستم. هر چی می دیدم شکار می کردم و سایرین نیز تعریف می کردند که فلانی آدم خوبی است.

وی با اشاره به خاطره آخرین شکار خود، ادامه می دهد: روزی دو روباه را دیدم، یکی را با گلوله زدم، روباهی که زخمی شده با دیگری چند متری جلوتر رفت، آنکه زخمی نشده بود صد متر جلوتر رفت و متوجه شد روباه زخمی در راه بازمانده است؛ یک نگاه به روباه زخمی کرد و نگاهی به من. با اینکه می دانست ممکن است شکار شود، برگشت به سمت روباه زخمی.

رودشتی می گوید: روباهی که تیر خورده بود مظلومانه به دیگری نگاه کرد و گویی چیزی به آن گفت؛ چیزی مثل اینکه من تیر خورده ام، تو برو. به هم نگاهی کردند، روباه زخمی در جا افتاد و دیگری به سان گلوله گریخت. این مساله خیلی تاثیر بدی روی من گذاشت؛ این اتفاق خیلی برایم سخت بود.

وی می افزاید: این اتفاق، یکی از دلایلی است که باعث شد به جای کشتن، تصاویرحیوانات و پرندگان را ثبت کنم؛ اکنون هم خودم لذت می برم وهم سایرین. از طرفی نیز عذاب وجدان ندارم و با حیوانات دوست شده ام.

رودشتی ابراز امیدواری می کند که روزی فرهنگ میرشکار از بین برود و می گوید: میرشکار یعنی چی؟ یعنی کسی که جان حیوانی را میگیرد؛ او آدم خوبی است؟ اصلا چنین چیزی نیست.